Ervaringen

Inmiddels zie ik Medemblik al een paar uur liggen. Maar nu komt het echt dichtbij. Nog minder dan een kilometer zwemmen en dan ben ik er: de overkant! Voor het eerst tijdens de zwemtocht overvalt een ongelofelijk gevoel van trots en blijdschap me. Met een grote grijns op mijn gezicht zwem ik de laatste meters, schreeuw tussendoor en maak mijn halen net wat harder af, ik ben er!

Mensen vragen me vaak; waar dacht je nu al die tijd aan tijdens je overtocht? Mijn antwoord is dan simpel: de taak.
Marjon en ik hadden een uitgebreid plan opgesteld waarbij ik elk half uur een korte eet of drink pauze had, daarbij kreeg ik van Marjon dan ook het aandachtspunt voor het komende blok.

In een jaar tijd heb ik mezelf, onder begeleiding van Marjon, opgetraind voor de IJsselmeer oversteek: Stavoren - Medemblik 22 kilometer. Ik wilde dit graag doen, omdat ik echt een een keer een grote sport uitdaging aan wilde gaan en ik (tijdens de eerste Corona golf) weer meer en meer last kreeg van mijn rug.. eerder had ik al ervaren dat zwemmen een sport is die me redelijk ligt en waarbij ik mijn core op een prettige manier kan trainen.

Waarom met Marjon?
De eerste keer dat ik Marjon hier over belde (we kenden elkaar nog niet) ging het direct over het “waarom van het doel “. Het bedenken van dit doel is leuk; ben je je ook bewust van de impact (vele uren trainen, effect op jong gezin, etc)? Wil je echt dit proces aangaan?

De combinatie van de fijne trainingen (gericht op met zo min mogelijk energie zwemmen), maar ook de gesprekken over het proces (wat ga je doen als.., visualiseer je dat je dit tegen komt, wat dan), maakte dat ik na een jaar training klaar was voor de oversteek! Als gevolg van dit fijne proces heb ik tijdens de oversteek geen moment getwijfeld of ik het wel of niet ging halen.

Het is zaterdag 31 augustus! De dag! De dag waar ik zo lang naar toe heb geleefd. Al 2 weken gespannen en ergens zou ik willen dat het voorbij was, maar ik wil ook zo van de dag, van het moment genieten. De weergoden zijn mij gezind, het weer is super mooi, dus ik heb met Tine al vroeg in de ochtend afgesproken, zodat ik genoeg tijd heb om me voor te bereiden. De praktische zaken, zoals schoenen klaarzetten, helm, ect., maar ook om mezelf mentaal voor te bereiden op het zwemmen. 3 focuspunten heb ik bedacht op advies van Tine als ik het onderweg moeilijk krijg. 1. Ademhaling, 2. Ontspannen, 3. Motivatie waarom ik dit allemaal doe. Ik kijk om 9.00 nog even naar de eerste wave en zie dat er genoeg zwemmers zijn die meer dan 20 minuten in het water liggen. Dat geeft mij zelfvertrouwen en moed. Daarna mijn wetsuit aangetrokken en rustig naar de start gelopen. Tine heel veel succes gewenst, want zij stond natuurlijk vooraan bij het water om als 2e dame weer het water uit te komen!!!

Ena laatste ben ik….Maar ik heb zo lekker gezwommen! Die 750m was zo voorbij. Ik heb de hele tijd relax in het water gelegen, geen moment in paniek geweest. Mijn dank aan Tine van Swimfantastic. Zonder haar vastberadenheid, haar vertrouwen in mij en het vertrouwen dat ze mij heeft gegeven in het water, had ik waarschijnlijk toch mijn verlies genomen en een smoes verzonnen om niet te hoeven gaan. Gelukkig is mijn eerste sprint triathlon een fantastische ervaring geworden en dit is zeker niet mijn laatste! De volgende smarter en faster#swimfantastic

Het fietsen gaat ook goed, beste prestatie ooit op 20km. Het hardlopen, mijn meest vertrouwde onderdeel, beetje teleurstellend. Ik heb niet gedronken op de fiets bedenk ik me en daardoor krijg ik lichte kramp in mijn bovenbenen. Gelukkig ken ik mijn lichaam en beslis om niet het risico te nemen dat ik uitval door volledige verkramping van mijn bovenbenen. Ik ga dus op een rustiger tempo verder. Geen 5.0 op de kilometer, maar 5.40. Ach ik neem mijn verlies, want de finish ga ik halen!

1.34u later zie ik de finish met Tine en Marjon die mij als een heldin ontvangen en mij hartelijk feliciteren met mijn allereerste sprint triathlon!

Het begon allemaal rond 24 april 2017. In mijn mail geschiedenis vind ik het bericht van Helga, TI coach bij Swimfantastic. Helga schreef: “omdat je aangaf dat je een lange tijd niet gezwommen hebt, heb ik met Marjon overlegd. Neem eerst een privéles en dan kan je meedoen met de zwemclinic van 24 juni 2017”. Ik heb toen geen privéles geboekt en heb geen zwemclinic gevolgd….Pas op 1 juni 2018, ruim 1 jaar later, schrijft Marjon: “joepie, het gaat gebeuren!”

Uiteraard heb ik een zwemdiploma, zelfs 2! Die heb ik onder lichte dwang van mijn ouders gehaald toen ik 8 a 9 jaar was. Mijn badmeester is in mijn herinnering de duivel, met een hele grote haak, brullend aan de kant van het zwembad. Na het behalen van beide zwemdiploma’s, heb ik nooit meer gezwommen. Ik ging niet met vriendinnen naar het zwembad, zwom niet op vakantie in het zwembad en heb nooit op babyzwemmen gezeten met mijn kinderen. De zwemlessen van mijn kinderen liet ik over aan mijn partner, want ze zagen en voelden mijn angst met betrekking tot water en zwemmen.

In de afgelopen jaren heb ik dus vooral sporten beoefend op het land. Hardlopen werd mijn passie en wielrennen kwam daar 3 jaar geleden bij. Toen dacht ik, hoe leuk en fantastisch zou het zijn als ik een 1/8 triathlon zou kunnen gaan doen. Rennen: check, fietsen: check, zwemmen: OMG! Een jaar heeft het mij gekost om mij over mijn eerste angst te zetten en dat was alleen nog maar mezelf opgeven voor zwemles.

Eens zei een wijs man tegen mij: “het begin, begint bij het begin.” In augustus 2018 was de eerste introductiecursus TI zwemmen bij Swimfantastic onder leiding van Tine, Marjon, Chiel en Helga, een feit. Uiteraard heel veilig met de voeten op de bodem van het zwembad en het hoofd boven water. Ik heb doorgezet en heb nogmaals de introductiecursus gedaan om mijzelf vertrouwder te voelen in het water, ook in het diepe, grote zwembad. Daarna nog privé lessen van Tine en technieklessen gevolgd en uiteraard zelf veel geoefend in het zwembad. Ondertussen weet ik alle zwembaden wel te vinden in Amsterdam haha.

In 2019 moet het gaan gebeuren volgens Tine, De Bosbaan, sprint triathlon. De hele winter 2018 en lente 2019 heeft het door mijn hoofd gespookt en eind juni 2019 vond ik het tijd worden om ook daadwerkelijk informatie op te zoeken over de vermeende triathlon. Ik zag dat deze gehouden zou worden eind september 2019. Nou, dacht ik, heb ik even mazzel, dan ben ik op vakantie! Maar de sportvrouw in mij riep me tot de orde en sprak me toe. Oke, oke, dan doe ik wel de sprint Triathlon Ouderkerkerplas, eind augustus 2019. Wel eerst advies gevraagd aan mij personal zwemcoach Tine van Swimfantastic, maar die was uiteraard VOL vertrouwen! Ikzelf enigszins in paniek, want ik had nu nog maar 2 maanden om me voor te bereiden ipv 3 maanden.

Een ultraloopster die ik al jaren bewonder zei eens op een symposium: “twijfelen mag, totdat je je hebt ingeschreven voor de race. Daarna ga je ervoor en moet je twijfel weg zijn”. Op 7 juli was de inschrijving een feit. Had het meteen gedeeld op social media en het aan meerdere mensen verteld. Geen weg meer terug!! Vanaf die datum vol in training gegaan, ook in hardlopen en fietsen (want met die onderdelen zou ik natuurlijk mijn verloren tijd moeten inhalen van het zwemmen), want onderaan de uitslagenlijst is natuurlijk geen optie.

Op 27 juni had ik Tine al een berichtje gestuurd of ze me wilde helpen met de voorbereidingen voor mijn aanstaande verschrikkelijke uitdaging. Zwemmen in de Ouderkerkerplas! Niet het veilige zwembad met lekker warm water en waar ik de bodem kan voelen en de zijkanten kan aanraken. Nog NOOIT had ik in OPEN water gezwommen, nu moet ik binnen 2 maanden 750 meter zwemmen in OPEN, KOUD water, ZONDER bodem, met een hele hoop andere zwemmers, die wild om zich heen slaan, over me heen zwemmen, tegen me aanduwen, AAAAHHHHHH! Het zwemgeweld (nieuw woord in mijn vocabulair) trotseren!

27 juli, zwemmen in open water, is een feit. Daarop volgden nog meer zwemsessies met Tine die mij ruim een maand heeft gecoacht. We hebben gezwommen in de Gaasperplas, in de Amstel tijdens de oefendagen voor de cityswim (wat was dat gaaf) en ook in de Ouderkerkerplas (toen nog met heel veel waterplanten die mijn benen vast grepen en mijn handen). Lichtelijk in paniek riep ik naar Tine: “Tine, je moet me helpen, ik zit vast….O, oeps, ik kan hier staan, hahaha”. Wat waren die zwemsessies toch leuk, zoveel plezier gehad en telkens meer vertrouwd in het water. Tine heeft mij geleerd vertrouwd te kunnen zijn in het water, welk water dan ook. En net zo belangrijk, plezier te hebben in het water.

O, ja en waarom heb ik dit allemaal gedaan? Het doen van een triathlon leek mij de ultieme uitdaging en nu kan ik zeggen dat dat zo is! Ik ben blij dat ik heb doorgezet, want anders had ik ook nooit ontdekt dat zwemmen zo leuk kan zijn en dat zwemmen in open water je een heel vrij gevoel geeft.

Toen ik in januari zes jaar geleden stopte met roeien ging ik op zoek naar een andere uitdaging. Die uitdaging vond ik deels in het hardlopen. Omdat ik tijdens mijn roeitijd zo'n zeven tot acht keer per week trainde, en dat voor een beginnende hardloper niet haalbaar is, ben ik naast het hardlopen een beetje gaan fietsen. De stap naar triathlon was daarna niet zo groot meer. Ik had alleen één probleem: ik kon geen meter borstcrawl zwemmen! Verspreid over de zomer heb ik daarom zes zwemlessen genomen bij Swimfantastic. Met de basis op zak, en veel zelf oefenen, heb ik een jaar later mijn eerste halve Ironman voltooid. En met een zwemtijd van 36 minuten was ik zeker niet ontevreden!
Na een halve Ironman lonkte de mythische hele Ironman, en Ironman UK zou de eerste worden. Twee jaar na mijn eerste halve zwom ik 1u10 op mijn eerste hele triathlon. Wegens ziekte tijdens de race heb ik die niet kunnen finishen. Daarom ben ik twee maanden later Challenge Almere gestart. Hier had ik een fantastische dag en zwom ik 1u07, bovendien finishte ik deze race wel!

Een jaar later besloot ik weer eens contact op te nemen met Marjon. Mijn zwemmen ging dat jaar niet heel hard meer vooruit en misschien kon ik met techniektips wat sneller worden. Wederom zes technieklessen verspreid over de zomer moesten mij helpen aan een snellere zwemtijd tijdens (opnieuw) Challenge Almere. Wat ik tijdens die lessen goed merkte was dat ik de tips en technische aanwijzingen heel goed kon toepassen in mijn eigen trainingen! Het waren vaak kleine dingen die er in de afgelopen paar jaar in waren gesleten die aangepast moesten worden. Met die kleine aanpassingen verliet ik dan de training bij Swimfantastic, en probeerde ik dat vervolgens tijdens mijn eigen trainingen iedere slag toe te passen. Dat ging goed waardoor ik goede hoop had dat ik in Almere een paar minuten sneller zou zijn dan het jaar eerder.
Toen ik op 9 september het water uit kwam en 59 minuten zag staan moest ik toch even twee keer kijken. Ik wist dat ik sneller was geworden, maar de 3,8km onder het uur zwemmen was een mega prestatie!

Inmiddels train ik wekelijks met Marjon, Helga, Tine en Giel. Een snellere tijd is voor mij nog steeds een belangrijk doel. Om dat doel te bereiken werken we wekelijks aan een efficiëntere slag. Technische aanwijzingen spelen hierbij nog steeds een belangrijke rol. Hierdoor wordt ik niet alleen steeds sneller, maar heb ik ook veel meer controle over de wedstrijden. Kleine tempoversnellingen, slecht weer met hoge golven of een agressief deelnemersveld; ik kan er veel beter mee omgaan. Samen met Swimfantastic werk ik hier hard aan, en kijk dan ook uit naar Ironman Hamburg komend seizoen!

Mijn vrouw Lotus, gaf het goede voorbeeld door drie jaar geleden intensief te gaan sporten. De enige activiteit die mijn reuma toeliet was zwemmen, waar ik overigens niks van kon. Na anderhalf jaar bijna dagelijks zwemmen, ben ik gaan rommelen met borstcrawl. Swimfantastic zag ik ‘s zaterdags lesgeven. Het viel me op dat Total Immersion heel anders was dan dat geploeter en gespetter van mij. Video’s van youtube deed ik na, tot ik het idee had dat het redelijk ging. Toen heb ik m’n eerste privé-les genomen. Een wereld ging voor me open. De onder-water-opnames waren zeer leerzaam.

Dagelijks zwemmen was ik al gewend, dus veel oefenen was geen grote opgave. Dat deed ik totdat m’n ontwikkeling stagneerde, een prima moment voor een nieuwe privé-les, die heb ik zo’n 7 keer bij Marjon, Giel en Helga genomen.

In de afgelopen 10 maanden is mijn 100 meter tijd met dertien seconden verbeterd naar 1:50. Ik zwem zo’n 14 kilometer per week, dat was een jaar geleden meer, maar daar kreeg ik last van.

Dankzij het zwemmen ben ik geheel van m’n medicijnen tegen die vervelende reuma af, daar ben ik zó blij om!

Het moeilijkst vind ik het aan elkaar koppelen van alle elementen, maar soms lukt het al, dan voel ik dat bijvoorbeeld de 'two beat kick' door de juiste 'core' vanuit m’n oksels komt en snij ik als de romp van een zeilboot door het water, wàt een propulsie.

September 2017 heb ik de beginnerscursus gedaan bij Swimfantastic. Ik was in juni van dat jaar geopereerd aan een gastric bypass en had me voorgenomen iets heel nieuws te gaan doen. Dat werd borstcrawl. Ik ging altijd graag naar het zwembad maar poedelde een beetje heen en weer met zelf aangeleerde schoolslag. Ik ben in Canada opgegroeid en daar leer je niet zwemmen met diploma’s zoals hier in Nederland.

Het was dus helemaal nieuw. En ik vond het verschrikkelijk moeilijk. Snapte er soms helemaal niets van. Ging video’s kijken op Youtube van Total Immersion en een beetje begrijpen en voelen wat ik aan het doen was en wat ik probeerde te leren. En nu nog steeds heb ik aha momenten, zo van oh nou begrijp ik pas echt was ze bedoelen. Ik ben geen talent laten we dat voorop stellen. Ik ben iemand die door heel vaak en consistent oefenen leert en beter wordt. Dus ik begon met drijven en voelen wat dan nou echt betekent. Armen en benen waren in begin ook nog gescheiden in mijn gedachten . Elke keer opnieuw focussen op hele kleine stukjes van de techniek. Total Immersion noemt het Kaizen; leer hele kleine stukjes techniek door heel vaak te herhalen en te focussen daarop. Niet teveel tegelijkertijd willen leren. Dus ik ging heel bewust elke baan heen en weer op 1 ding focussen. Een prachtige manier om iets nieuws te leren, ook al ben ik niet jongste niet meer.

Na de beginnerscursus ben ik naar de donderdag avond techniek lessen gegaan. De hele lange winter iedere tweede week in een klein groepje elke keer iets anders uit de techniek onder de loep nemen. En dan ging ik ook 1 of 2 keer per week zelf oefenen. Het leren ademen heb ik lang uitgesteld totdat Marjon, de juf, zei als je dat nu niet gaat oefenen dan leer je het nooit. Ik kon gewoon lang mijn adem inhouden en in het binnen water is er altijd een keerpunt waar ik kon ademen maar in het buitenwater niet.

Toen in April naar buiten, voor het eerst in openwater zwemmen. Weer allerlei nieuwe dingen leren die bij het open water zwemmen horen. Hoe houd je koers, hoe blijf je bij je buddy en altijd mijn swimbuoy om!

En ondertussen was het buitenzwembad open en ben ik begonnen met de woensdag avond snelheidstraining. Dat was ook heel spannend, was ik wel goed genoeg…. En wat blijkt we zwemmen gewoon allemaal mee en iedereen die zijn best doet is welkom.

Vlak voor de zomer heb ik deelgenomen aan het openwater kamp in Griekenland, iedere dag twee keer per dag veel zwemmen en heerlijk genieten van verder niets anders doen. En tot slot 4 km naar de overkant alsof t niets is.

Van het een komt het ander. Na Griekenland ben ik mij gaan focussen op de 8e triatlon in September op de Bosbaan, de plek waar ik vroeger heel veel baantjes heen en weer heb geroeid. En zo ben ik steeds verder mijn vizier aan het verleggen met zwemmen, hardlopen en fietsen. De combinatie van duursporten is goed te doen en heel afwisselend.

Leren voelen, opnieuw leren zwemmen is voor mij een hele nieuwe ervaring. Eerst heb ik de focus gelegd op de techniek. Nu (november 2018) is de focus meer op de efficiëntie. Met zo min mogelijk slagen zo snel mogelijk gaan. Dus als het tempo omhoog gaat heel zuinig blijven zwemmen. Zodat je het lang kunt volhouden uiteindelijk. Nu in de winter heb ik een seizoenskaart en ben ik elke woensdag ochtend vroeg in het Sportfondsenbad te vinden met heel veel plezier leer ik “fantasic swimming”!

Graag zou ik jullie nog willen bedanken voor de succesvolle workshop die ik afgelopen najaar bij jullie heb gevolgd. Na de hele winterperiode binnen goed te hebben gewerkt aan de TI techniek, heb ik dit jaar in al mijn wedstrijden buitengewoon goed en lekker gezwommen, met snellere tijden.

Afgelopen weekend bij de Ironman Kalmar ging het zwemmen ook super en kwam ik na 1u11 uit het water (mijn snelste tijd was tot nu toe 1u19). Ik vond het jammer dat ik uit het water moest, ik lag zo lekker en kon gerust nog een rondje.

Voorheen was ik altijd blij als het zwemmen achter de rug was en had ik al redelijk wat energie verbruikt. Nu vecht ik niet meer met het water en start ik met goede zin en een instelling van ‘kom maar op’ aan het zwemonderdeel!

Toen ik begin begin 2015 met Dóra een workshop sportvoeding en TI zwemmen bijwoonde had ik nooit kunnen bedenken wat er daarna allemaal zou komen. Vanaf de workshop werken we (WOMENdurance) samen met Swimfantastic. Ik schreef al dat zwemmen niet mijn allerbeste onderdeel is. Ik schreef hier al eerder een blog over, maar in het afgelopen jaar heb ik veel vooruitgang geboekt door de Total Immersion techniek aan te leren.

Ontspannen in het water liggen was een ervaring die ik niet kende. Ademhalen is niet vanzelfsprekend en de combinatie van een ontspannen lichaam en ademhaling heeft mij veel meer plezier gegeven in het zwemmen. Verschillende open water trainingen in het Nieuwe Diep en de Nieuwe Meer hebben mijn vertrouwen vergroot waardoor ik denk ik niet snel meer in paniek zal raken, wat er ook gebeurt in het water. Naast dat de techniek er ook nog eens voor zorgt dat ik minder energie verbruik tijdens het zwemmen en uitgeruster uit het water kom.

Niet op de laatste plaats is het enthousiasme van Marjon is zo groot, dat ik de hele race haar stem in mijn hoofd hoor en elke keer één van de aanwijzingen die we tijdens de les krijgen als focuspunt neem wat 3, 8 kilometer voorbij laat gaan alsof het een rondje om de kerk is. Heel veel voordelen dus. En ik hoop nog veel te leren in het komende jaar want er is nog ruimte voor verbetering! (Ironman Marijcke Toussiant)

My work brought me to Amsterdam in early Summer 2014, potentially disrupting my training for a Channel Swim that I was planning for late summer 2015. However, I managed to find the two things that would make the biggest difference to my chances of success. The first was the 50m outdoor pool at Flevoparkbad and the second was Coach Marjon! Flevoparkbad is a fantastic facility that allowed me to concentrate on my technique in a friendly and welcoming environment during the week, with my longer distance swims being done in the English Channel at the weekends back in the UK.

Having found the pool, I was then introduced to Marjon who immediately agreed to help with my training. I knew that I had a problem, always being a strong swimmer, I had never had any coaching to improve my technique. Unless I developed a much more efficient stroke I would never achieve a Channel Swim but I was worried that a change so late in the day and after so many years of swimming "my way" would not work. Marjon took on the challenge and started to build the new, more efficient stroke keeping me motivated and positive about the process at the same time. The TI stroke/method is undoubtedly efficient and effective but what I particularly liked about the coaching is that it can be built up over a few weeks by taking a few focal points at a time, concentrating on those and building on them until the stroke starts to come together.
Equally important is the explanation of what each focal point is trying to achieve and the benefit that will result. For me, learning these things means that I understand how to practice on my own and how to make adjustments when I am doing longer swims and fatigue starts to fight with technique. It also gives me something to think about!

Marjon has the ability to get the important points across in a way that is easy to understand and put into practice and the enthusiasm to make it interesting at the same time. In the 4 months that we have worked together she has managed to change my stroke radically and I am much more comfortable swimming long distances of up to 12 miles at a time. In addition there is much less strain on my body which means I can get into the sea the next day and swim the same distance again.
I look forward to my coaching sessions because I know I will come away a better swimmer, with better technique and having had a lot of fun!

Ik zocht contact, met Marjon van Swimfantastic, om hulp te vragen bij mijn voorbereiding op mijn IRONMAN. Een maand daarvoor ging ik met mezelf de uitdaging aan, om vanaf het 0 punt de finish te halen van een volledige triatlon. En dat, binnen een periode van 500 dagen. Na haar vraag hoeveel ik al kon zwemmen, bleef het even stil. Enerzijds uit schaamte voor de slechts 50 meter borstcrawl, die ik ook nog eens naar boven had afgerond. Anderzijds omdat ik niet durfde te zeggen dat ik altijd een ongelooflijke hekel heb gehad aan zwemmen ansich. Zwemmen was in mijn beleving voornamelijk als een verplichte variant van aquaharken in combinatie met het onsmakelijk opboeren van chloorwater.

Er was voor mij dus meer te overbruggen dan alleen de 3,8 kilometer.

De positiviteit en het enthousiasme tijdens de zwemtrainingen hebben hier snel verandering in gebracht. Het besef dat het aanleren van Total Immersion een proces van geleidelijkheid is, maakt het heel toegankelijk. De armtechniek, de beentechniek, de ademhalingstechniek, de tempotraining en oriëntatie, alles kwam in kleine stukjes aan bod. En al ging het de ene keer makkelijker dan de andere, ik verliet de training altijd met de wetenschap en het gevoel dat ik beter was geworden. De overtuiging dat ik over een paar jaar nog gemakkelijker ga zwemmen, is een heerlijke gedachte om iedere keer weer het water mee in te stappen.

Wat voor mij nog het belangrijkst is en waar ik het meest van profiteer, is dat ik zwemmen in plaats van inspanning, ben gaan ervaren als ontspanning. Het is gegaan van hekel naar hobby. Met name het zwemmen in open water.

Tot slot heb ik al eens getwitterd: "Wat zijn zwemmers eigenlijk gezellige mensen" Want naast alles wat ik op zwemgebied geleerd heb, heb ik via Swimfantastic ook vooral heel veel leuke mensen mogen leren kennen...

En dat het echt werkt, bleek uit de woorden van de stadionspeaker die ik op 2 augustus 2015 hoorde na bijna 15 uur zwemmen, fietsen en lopen.

"Arjen, come on Arjen.
500 days ago you couldn't swim, you had no bike and you couldn't run.
And now Arjen, You Are An Ironman!"

Persoonlijke begeleiding?!
Het feit dat Marjon de laatste meters van de marathon zelf mee rende zegt meer dan voldoende...

Dank voor al je lessen en toewijding!! Het zwemmen ging echt heerlijk, kwam super fit het water uit (dacht echt dat ik me had ingehouden maar zat gewoon in heerlijk flow) dus was super blij verrast met hoe dat gegaan was!! 

Marjon was recommended to my be Terry Laughlin, the founder of Total Immersion, as one of Europe’s most competent swimming instructors. So I came from Switzerland to see her for 5 sessions within a week. We had a thorough look at freestyle, but also at backstroke and breaststroke, and between the lessons I did my best to review and imprint what we had just seen. Terry was right. Marjon knows how to teach: she sharply analyzed my weaknesses (or opportunities of improvement, as Terry might call them), and her suggestions on how to correct them worked extremely well. And moreover: it was super fun to work with her. Thank you, Marjon, and tot ziens!